Ortada açıklanması zor ve garip bir durum var. AKP Hükümeti bundan bir hafta öncesine kadar bütün dünyayı karşısına alan ve içeride 'iç savaş' riskini arttıran bir politika izliyor; katliam tehdidi altındaki Kobanê'yi görmezden geliyor, IŞİD'ten yana tutum alıyordu. Türkiye bu politika yüzünden uluslararası demokratik toplumdan ciddi tepkiler aldı ve uygar dünyadan dışlanma tehlikesiyle karşı karşıya kaldı.
Buna bağlı olarak bu ülkenin NATO üyeliği ve Avrupa Birliği üyelik süreci de ciddi manada sorgulandı.
Aynı şekilde içeride de çok ciddi sarsıntılar yaşandı. Deyim yerindeyse Türkiye uçurumun kenarından döndü. Kobanê gösterilerinde 47 kişi öldü. Yüzler insan yaralandı. Birçok ilde sıkıyönetim günlerini aratmayan görüntüler yaşandı.
Sokağa çıkma yasakları ilan edildi. Olaylar sadece Çözüm Süreci'ni değil, başbakanın deyimiyle 'kadim Kürt-Türk kardeşliğini' de olumsuz etkiledi. İç savaş ve 'milli boğazlaşma' riski yükseldi. Buna rağmen ama hükümet bu tepkilere -görünürde- prim vermedi. Dünya ayağa kalkmış ve ortalık kana bulanmışken hükümet kendi bildiğinde ısrar eden bir tutum izledi.
Ne var ki şimdi tam tersi bir durum yaşanıyor! Bir hafta öncesine kadar 'Kürtlerle düşman, IŞİD'le dost' izlenimi veren AKP Hükümeti şimdi, 'Kürtlerle dost, IŞİD'le düşman' izlenimi veriyor!
Kobanê haftalarca katliam tehdidi yaşarken kılını kıpırdatmayah hükümet şimdi Kobanê'ye havadan ve karadan askeri koridor açılacağını ima ediyor.
Dışişleri bakanı Peşmergenin geçişine izin verileceğini söylüyor. Başbakan yardımcısı Kobanê etrafındaki IŞİD mevzilerinin vurulmasını Amerika'dan kendilerinin talep ettiğini iddia ediyor. Başbakan da bunca olup bitenden sonra, 'bizim için Suruç neyse Kobanê de odur' diyor.
Peki ne oldu da, hükümet tam tersi bir tutum almaya başladı? AKP haftalardır yorduğu ve yıprattığı Kürtlere şimdi neden dostluk elini uzattı? Ayrıca Kürtlere karşı desteklediği IŞİD'i şimdi neden karşısına aldı?
Bu sorunun elbette birçok cevabı var. Akla gelen ilk cevap Kürtlerin direnişinin hükümeti politika değişikliğine zorladığıdır ki bunda gerçek payı var.
Hükümet Kürtlerle savaşın kendisine ve ülkesine vereceği zararları gördü ve bundan vazgeçmek zorunda kaldı diyenler pek de haksız sayılmazlar. Aynı şekilde Amerika bastırdı, hükümet geri adım attı diyenler de var ve bunda da haklılık payı var. Fakat hükümetin bütün bunları öngöremediğini düşünemeyiz.
Açık ki hükümet Kürtler ve Kürdistan üzerinden Amerika'yla pazarlık yürüttü ve görüldüğü kadarıyla da bu pazarlık uzlaşmayla sona erdi. Elbette uzlaşmanın içeriğini bu aşamada bilmemiz mümkün değil, ama önümüzdeki günlerde bunun işaretleri ortaya çıkacaktır. Şimdilik görünen cephe ilerisinde Kürtlerin olacağı, Amerika'nın başını çektiği koalisyon güçlerinin de hava operasyonları ve lojistik imkanlarla destek sağlayacağı yeni ve yaygın bir savaş bizi bekliyor.
Kerkük'ten Kobanê'ye Kürdistan sınırlarında ve mücavir alanlarında yaşanacak olan bu savaşın uzun süre devam edeceği anlaşılıyor. Irak ve Suriye gibi İran ve Türkiye'nin ve elbette Kürtlerin de geleceğini bu savaş şekillendirecektir.
Ne de olsa IŞİD'le savaş Ortadoğu'nun yeniden yapılandırılması çabalarıyla iç içe geçmiştir.
Öte yandan Kürtlerin Kürdistan dışında savaşmama, 'başkalarının asker olmama' kararları önemlidir ancak, Kobanê'de yaşananlar küresel güçlerin bu savaş ortamında Kürtleri de biçimlendirme, amiyane deyimle 'dizayn etme' çabasını sürdüreceklerini gösteriyor. Dolayısıyla bundan sonrasının da zorlu geçeceğini görmek gerekiyor.
Bütün bu zorlukların üstesinden gelebilmenin yoluysa Çözüm Süreci'ni ilerletmekten ve Ulusal Kongre'yi hayata geçirmekten geçiyor. Kürt siyasetinin hem Çözüm Süreci'nin hem de kongrenin Kürtlerin geleceği üzerinde oynayacağı hayati rolü görmesi ve bu yönde irade yenilemesi yapması ve bu süreçleri zorlaması gerekiyor.
Zira Çözüm Süreci hem özgürleşmeyi beraberinde getirecek hem birarada yaşama iradesini güçlendirecektir.
Ulusal Kongre'de bölgenin halkların çıkarları temelinde şekillenmesine hizmet edecek, halklara ilham verecektir.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.