Vatandaş suskun.. Etraf sessiz.. Bu ne anlama geliyor?

Ben de Taha Akyol’un Karar‘da çıkan _{bugünkü yazısından}öğrendim. Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan pazar günü İstanbul Çengelköy’de bir çay bahçesinde sohbet etme imkanı bulduğu vatandaşların hallerinden memnun olduğu kanaatine varmış ve bunu da sonradan yaptığı konuşmasında kendisini dinleyenlerle paylaşmış.

En iyisi konuşmasının o bölümünü aktarayım:

“Çınaraltı’ndaydım. Kimsenin baktım ki çarşıdan pazardan bahsettiği yok, herkes halinden memnun. Şikayetiniz nedir falan dediğim zaman, ‘marketlere biraz daha bağırın’ diyorlar. Gerekirse fiyatlara ayarı biz çekeceğiz. Ucuz ürün vermek zorundayız.”

Belli ki, vatandaşın hayat pahalılığından şikayetçi olmasını beklemiş Cumhurbaşkanı…

Haklı bir beklenti bu. Resmi rakamlar bile özellikle gıda maddelerinde fiyat artışlarının ciddi boyutlara ulaştığını gösteriyor. TÜİK’in son verilerine göre, TÜFE’de yıllık artış yüzde 20.35. Bu yılın Ocak ayında gıda fiyatları bir önceki aya göre yüzde 6.43 artmış…

Önceki ay da öyleydi, ondan önceki ay da… Hep artıyor fiyatlar…

Peki de, vatandaş, AK Parti genel başkanı sıfatı da bulunan Cumhurbaşkanı Erdoğan‘ı karşısında bulmuşken, ekonomide yaşanan sıkıntılardan hissesine düşeni aktararak içini boşaltmayı neden düşünmemiş?

Belli ki, Cumhurbaşkanı bunu özellikle beklemiş…

Neden?

Taha Akyol, bunu çekingenliğe bağlıyor ve onu da ‘saygı’ ile açıklıyor…

Acaba?

Fotoğraflara bakarak da bu soruya cevap vermek mümkün aslında.

Cumhurbaşkanının çay bahçesi sohbetinden edindiği izlenimi bir gün sonra konuşmasında paylaşmasını, beklediğini alamamasıyla yorumlamak mümkün.

Sessizliğin iyi bir şey olmadığını en iyi siyasetle uğraşanlar bilir. Vatandaş suskunsa içinde fırtınalar kopuyor olabilir.

Lafın burasında, herkesin bildiğini sandığım, birbiri ardına vergi artışına maruz bırakılmış halkın her seferinde homurdanmasına aldırmayan devlet yöneticisinin, son yüksek zammı takiben kendisine iletilen “Halk gülüp oynamaya başladı” haberine verdiği “Eyvah” tepkisiyle ilgili fıkrayı hatırlatmanın zamanı.

Ancak kimseyi rencide etmek istemediğim için fıkranın yukarıdaki kısa özetiyle yetineyim.

Karar yazarı, Atatürk‘ün 1930’da Yalova’da vatandaşlarla konuşurken karşılaştığı suskunluğu bozmak için sorduğu “Çekinmeden söyleyin, halk hükümetten memnun mu, değil mi?” sorusunu da aktarıyor.

[Atatürk, aynı günlerde (tarih 6 Mart 1930’dur), yakını Hasan Rıza Soyak’a, yine bir Anadolu gezisi sırasında uğradığı Antalya’da, ülkedeki ekonomik durumun vahametinden haberdar olduğunu şu sözlerle belirtmekteydi:

“Bunalıyorum çocuk, büyük bir ıstırap içinde bunalıyorum’ dedi, ‘görüyorsun ya, her gittiğimiz yerde mütemadiyen dert, şikayet dinliyoruz. Her taraf derin bir yokluk, maddi, manevi perişanlık içinde. Ferahlatıcı pek az şeye rastlıyoruz; maatteessüf memleketin hakiki durumu bu işte.”]

Bazen insanlar konuşmaları gerektiği yerde susarlar da…

_{Bu yazı Fehmi Koru'nun kişisel internet sitesinden alınmıştır.}