Geçtiğimiz hafta coşkulu Newrozları geride bıraktık. Merakla beklenen Newrozların başında Diyarbakır geliyordu. PKK Lideri Öcalan’ın mektubunun Diyarbakır’da okunacak olması merakın en temel nedeniydi.
Mektuba gelmeden önce açık belirtmek gerekir ki Diyarbakır mahşeri bir kitle ile Newroz’u karşıladı.
İlk kez Diyarbakır’daki kitlesel Newroz’u izleme şansım oldu. Önceki yıllarda İstanbul Newrozlarına katılırdım ağırlıkla. Newroz’u geçtiğimiz yıl da Diyarbakır’da izleyenler, kitlede en az yüzde 40’lık bir artış olduğunu söylüyorlardı. İstanbul Newrozu’nda da benzer oranda bir artış olmuş.
Şunu artık biliyoruz; kitlenin Diyarbakır Newrozu’na bunca ilgi göstermesinin temel nedenlerinden biri sürecin bundan sonra izleyeceği seyri görmekti.
Hatırlayalım...
Geçtiğimiz yıl Diyarbakır Newrozu’nda PKK Lideri Abdullah Öcalan’ın mektubu okunmuş, sürecin Kürt tarafı bu mektubu manifesto olarak kabul edip gereklerini kısa zamanda yerine getirmişti.
Eğer hükümet de 2013 Newrozu’nda dile getirilen taleplere, sonrasında Kürt tarafınca atılan adımlara uygun davransaydı, 2014 Newrozu çok farklı bir ortamda kutlanabilirdi. Bir diğer anlatımla, 2014 Newrozu’nda alanda, halen yurt dışında yaşamak zorunda kalan Kürt siyasetçileri de, cezaevinde esir muamelesine tabu tutulan KCK tutukluları da, Newroz’u Kandil’de, dağlarda kutlayan PKK gerillaları da yerlerini alabilirlerdi. Tarihi Newroz, esasen tam da böyle bir Newroz olabilirdi.
Böyle olmadı...
Hükümet, ağırlıkla Kürt tarafının attığı adımları izlemekle yetindi. Sürecin yürümesi için gerekli yasal adımları atmadığı gibi sadece heyetlerin görüşmelerinin önünü açtı; kitlesel gösterilerin bir kısmında, Gezi eylemlerinde, Lice’de, Yüksekova’da genç insanların, Berkin çocukların polis kurşunuyla, gaz bombasıyla, panzer altında ezilerek ölmelerine neden olduysa bile ateşkesin çift taraflı devamına halel getirmedi. Kürt ve Türk gençleri en azından dağlarda karşı karşıya gelip silahlı çatışmalar yaşamadılar, insanlar dağlarda ‘genç’ kurşunlarla ölmedi.
Ama süreç ilerlemedi, yerinde saydı, ağırlıkla Kürt tarafının adımlarıyla sınırlı kaldı...
İşte sürecin seyrini bu yönüyle bir kez daha somutlaştıracak yaklaşım Diyarbakır Newrozu’nda okunacak mektuptu ve milyonlar bu nedenle de alana milyonlarla aktılar.
Alanların yoğun ilgisi, barışa olan özlemin de göstergesiydi. Bu özlem, okunan mektup sonrasında bir kez daha pekiştirildi.
Mektup çokça tartışıldı...
Uzun uzun yazmaya gerek yok...
Sürecin Kürt tarafı, PKK Lideri Öcalan da, KCK de, BDP ve DTK de barış yürüyüşüne devam dediler. Süreci bozanın, savaşı başlatanın Kürt tarafı olmayacağının altını ısrarla çizdiler.
Daha açık bir anlatımla, Kürtlerin yeniden savaş tamtamları çalmasını bekleyenler avuçlarını yaladılar.
Ama Kürt tarafının aktörleri, milyonlarla beraber hükümetin kılıcı olmayacaklarının da altını çizdiler.
Bu kez çağrı Hükümeteydi.
Ya adım atar süreci geliştirirsin, ya da sen de öncekiler gibi altında ezilir yok olur gidersin, mesajı çok açıktı...
Geriye kaldı, seçim...
30 Mart esasen sürecin yönünü belirleyecek temel nirengi noktalarının başında geliyor.
Şurası artık net: Newroz’da alanları dolduran milyonlar Kürt tarafına sivil siyasetin yolunu açacak bir olanak tanırsa, süreç daha somut ve güçlü bir biçimde ilerler...
Kürtler, Türkiye halkları, demokrasi güçleri, ilericiler, yurtseverler bir başkasına ihtiyaç duymadan kendi kitlesel güçleri ve öz güvenleriyle süreci ilerletirler...
Bunun için sandık bir kez daha önemli ve hiç kuşku yok Newroz kadar önemli...
Bu nedenle oylarımızı, ne “oylar bölünüyor” teranesiyle bizi kandırıp Cemaatin payandası olan CHP’ye vermemizi isteyenlere; ne de “Sürecin tek garantörüdür” yalanıyla bizleri aldatıp otoriterliği doruğa çıkan AKP’ye vermemizi isteyenlere, kanmayacağız... Rengimiz net ve somut...
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.