SAADET Partisi’nin kongresinde yeterince olay çıkarmamışlar gibi şimdi kalkmış, dört koldan Numan Kurtulmuş’u karalıyorlar. Şevket Kazan’ı Sky Türk’te konuşurken gördüm, “Numan Kurtulmuş özür dilemelidir, ayrıca özür dilemesi de yetmez” diye çığırıyordu. Hürmet beklentisi bu kadar agresif bir hal aldığında, insanın hürmet edesi gelmiyor. Fatih Erbakan’ın Akşam’a verdiği röportaj ise tek kelimeyle skandaldı.
Necmettin Erbakan, Şevket Kazan, Oğuzhan Asiltürk ve diğerlerinin Milli Görüş’e verdikleri emek takdir edilmelidir, İslamcıları aşırı fikirlerden alıp siyasete eklemleyerek Türkiye’ye büyük fayda sağlamışlardır. Hepsine tamam.
Fakat bir terslik var. Yeşil liste dükleri samimiyet ve ihlasla hizmet etmiş olsalardı eğer, emaneti devralmış, kendisine yetki verilmiş adama saygı duymayı da becerebilirlerdi. Demek ki bu hizmetler, “ben” ihtirası ile fazlasıyla iç içe geçmiş haldeymiş. Öyle olmasaydı onursal üyelik her bir geçmiş hizmetlerini, geçmiş emeklerini karşılamaya yeterdi.
SAADETLERİN AYRIŞMA SAATİ
Sorun sadece yaşlıların yaşlarıyla mütenasip olmayan ihtiraslarında değil. “Genç” Fatih Erbakan değil 28 Şubat öncesinde, Fransız Devrimi’nin bile gerisinde kalmış. Akşam Gazetesi’ne verdiği röportajda Numan Kurtulmuş için “kontrolden çıktı”, “itaatsizlik etti” gibi ifadeler kullanıyor. Açıkça diyor ki, Milli Görüş bir monarşidir ve “Kral”a ihanet edildi!
Partiye verdiği katkı herhangi bir mahalle temsilcisinden fazla olmayan Fatih Erbakan, kurduğu cümlelerin nasıl da sorunlu olduğunun, geçtim demokratik siyaseti, otoriter siyaset adabına bile uygun düşmediğinin farkında bile değil. Bu sadece onun sorunu da değil, Milli Görüş bir ara çok moda olan “Huzur İslam’dadır” çıkartmasıyla yerine sabitlenmiş durumda, arabanın arkasında.
Numan Kurtulmuş ve “eskiler” çatışması önemli bir kırılma noktası.
Erbakan hem parti lideri, hem başarılı bir teknik adam, hem ara sıra keramet gösterdiği fısıldanan bir şeyh muamelesi görür ve bundan rahatsız olmazdı, belli ki bu durum hiç değişmemiş. Numan Kurtulmuş ise, dini hassasiyetler eşliğinde objektif değer ve erdemlerin, kul hakkına dikkat eden bir insan tipinin ve adaleti emreden bir ahlak anlayışının modern siyasetteki karşılığı olmaya, kısaca “parti liderliğine” soyunuyor. Arada oldukça büyük bir fark var.
Gelinen noktada yeşil listecilerin sultası ve onların peşinden gitmenin anlamlı olmadığını göremeyen delegeler tarikiyle Numan Kurtulmuş refüze edilecek gibi görünüyor. Fatih Erbakan’ın o doludizgin ağzı, “Numan Bey gidecek” yollu ifadeleri, partinin malzemesine duyduğu güvenden kaynaklanıyor ise, o partinin aşı ya da dikiş tutacağını söylemek fazla iyimser bir tahmin olur. Bu şartlarda Milli Görüş tatlı ve tozlu bir hatıra olarak tarihin köhne raflarına kalkacak, Saadet bir hayal olacak demektir. AK Parti’nin giderek yıprandığı, ithamlar ve iddialar altında iyice buharlaştığı gelecek dönemlerde buradan kopan mütedeyyin kesimler bile dönmeyecektir artık oraya. Zira kimse bu saatten sonra “İtaat etmeliydi, kontrolden çıkmıştı” gibi ifadelerin serazad kullanıldığı, genel başkanına Pinokyo muamelesini reva gören bir Erbakan’ın ve Erbakan hanedanının çatısı altında bulunmak istemez.
Ne yazık ki şu safhada, Numan Kurtulmuş’un gösterdiği fazilet ve cesareti başka bir parti kurarak devam ettirmesi ihtimali de parlak bir yol gibi görünmüyor. Zira Numan Kurtulmuş’un delege sayısını fersah fersah aşan bir halk desteği olsa da, onu sevenler bu seçimlerde yine de AK Parti’ye oy verecek olanlar. Mantıklı olan Saadet’lilerin akıllarını başlarına almaları ve yeşil liste baskınından sonra vargüçleriyle Numan Kurtulmuş’u ilk turda genel başkan seçtirmeleri olurdu.
Saadet büyük bir şansı ıskalamanın eşiğinde, hatta ıskaladı bile; bu durumda şansın kendisine bir zarar gelmiyor, Kurtulmuş örnek siyasetçi tavrıyla önümüzdeki yıllarda “iyi yerlerde” görebileceğimiz isimlerden biri olacak.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.