Kürt sorununun çözümü konusunda yol almaya devam ediyoruz ancak endişeyle beklediğimiz provokasyonların ilki ne yazık ki gerçekleşti. Bu cinayetlerin mesajının ne olduğuna dair çok spekülasyon okumuşsunuzdur, bir de ben başınızı ağrıtmayayım. Ancak bu işi hükümete yıkmaya çalışan spekülasyonu çok aptalca bulduğumu belirtmek zorundayım. Başbakan’ın siyasi üslubuna ve siyaset yapma tarzına yönelik bütün eleştirilerime rağmen, bu sefer bu sorunu çözmek konusunda gerçekten kararlı olduğunu hissediyorum. Böyle bir aşamada katliam gibi bir cinayetten hükümetin ne çıkarı olabilir? Diyarbakır’da gerçekleşecek olan cenaze töreni konusunda Baydemir’in ve yerel STK’ların sağduyu çağrısının çok isabetli olduğunu düşünüyorum. İnşallah güvenlik güçleri de sağduyulu davranır, her zamanki bildik görüntülerin aksine, barış adımlarına yakışan görüntüler izleriz.
Geçtiğimiz hafta sonu Hrant Dink’in 6. ölüm yıldönümü vesilesiyle düzenlenen “Buradayız Ahparig” başlıklı etkinliklerden birinde konuşmacıydım. Ömer Faruk Gergerli ve Cemal Uşşak Bey’le beraber, “Çoğunluğun Sorumluluğu” oturumunda düşüncelerimi dile getirdim. Sizlere de biraz bu düşüncelerimden bahsetmek istiyorum. Ben Türkiye’de, AK Parti’ye oy veren ve ülke nüfusunun yarısını teşkil eden insanların, ya da daha geniş bir tanımlamayla Sünni muhafazakâr çoğunluğun, kendisini bir “çoğunluk” olarak algılamadığını anlatmaya çalıştım konuşmamda. Bu yüzden, tek tek bireylerden ibaret bir çoğunluk kurgusuna dayalı analiz ve beklentilerin doğru olmadığını ifade ettim. İrili ufaklı çeşitli cemaat, tarikat ve gruplaşmalardan oluşan çok parçalı bu yapının, AK Parti’nin üçüncü iktidar döneminde bile hâlâ kendisini “mağdur” hissetmekten tamamen kurtulamadığını ifade etmeye çalıştım. Birey ve vatandaş olarak hak ettiği saygıyı görmeden büyümüş, yetişmiş bireylerin kendilerini “bireysel siyasal özne” olarak görme bilinci taşımadıklarını, bu yüzden de bireysel sorumluluk duygusu geliştirmediklerini izah etmeye çalıştım. Ayrıca, cemaat, tarikat ve gruplara hâkim olan grup içi dinamiklerin ve liderlik anlayışının da “bireysel sorumluluk” anlayışını desteklemediğini belirttim. Bu yüzden, tek tek sorumlu bireylerden oluşan bir “çoğunluk” tahayyülünün mümkün olmadığının altını çizdim. Toplumsal barış ve uzlaşma, nefret ve düşmanlık söylemlerinin terk edilmesi konusunda sorumluluk alma gibi bir tutumun, kendisini siyasal özne olarak görmeyen çoğunluktan bu yüzden beklenemeyeceğini, ancak tek tek cemaat, tarikat, grup liderlerine bu sorumluluğun hatırlatılması gerektiğini belirttim. Ayrıca, dindar muhafazakâr çoğunluğun da hızla değiştiğini, bu değişimin henüz pek farkında olunmadığını da çeşitli gözlemlerim üzerinden anlatmaya çalıştım.
“Buradayız Ahparig” etkinlikleri devam ediyor. Özellikle Tütün Deposu’ndaki sergi, Hrant Dink’in 301’den yargılanması ve ceza alması sürecinde medya marifetiyle nasıl bir cinnet atmosferinin yaratıldığını, düşmanlaştırma ve nefret söyleminin nasıl insafsız ve pervasızca kullanıldığını göstermek bakımından “tüyler ürpertici” bir gerçeklikle orada sergileniyor. 301’i zararsız bulan zihniyetin ellerindeki kanı görebilmesi için, gelip bu sergiyi bir gezmesi gerekiyor. Hrant Dink bu ülkenin kara sevdalılarından biriydi, ne var ki bahtına Ermeni bir aileden doğmak düşmüştü. Ermenileri de, tıpkı Türkler gibi Allah’ın yarattığını unutan ve Ermeni olmayı bu topraklarda bizatihi bir suç, günah sayan hastalıklı zihniyetin günahkâr odakları, sevdasına ve yerliliğine güvenerek Ermeni ve Türk toplumları arasındaki travmatik ilişkiye bir deva bulmaya çalışan bu yiğit adamı, bir 19 ocak günü katlettiler. Onun mazlum olarak öldürüldüğüne inanan ve adaletin yerine gelmesini isteyen tüm imanlı ve vicdanlı insanları 19 ocak günü AGOS’un önüne bekliyoruz.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.