Eş Genel Başkan Selahattin Demirtaş’ın ısrarlı açıklamalarından anlıyoruz ki HDP haziran ayındaki genel seçime parti olarak girmeye hazırlanıyor.
Aksi yönde bir açıklama gelmediğine ve kapı gibi duran yüzde 10’luk seçim barajına rağmen bu çizgide ısrar edildiğine göre HDP yönetiminin bir bildiği vardır diye düşünüyoruz.
Demek ki Demirtaş ve arkadaşlarındaki hâkim öngörü, partinin genel seçimde yüzde 10 barajını aşacağı ve Kürt siyasi hareketinin parlamentoya tarihinin rekoru bir aritmetikle yansıyacağı yönünde.
HDP’yi parti olarak seçime girmeye cesaretlendiren en somut veri kuşkusuz ki 10 Ağustos Cumhurbaşkanlığı seçiminde Demirtaş’ın yakaladığı yüzde 9.8’lik oy oranı.
Tabii o seçimin atmosferi bambaşkaydı.
Ve daha önemlisi genelde HDP, özelde Demirtaş’la ilgili olarak hükümet açısından ciddi güven kaybı yaratan Kobani olayları yaşanmamıştı.
Aslına bakarsanız, 40’ı aşkın vatandaşımızın hayatını kaybettiği o olaylardan sonra hükümet nezdinde Demirtaş ile çözüm sürecini yürüten HDP kadroları arasında kalın bir çizgi çizildiği görülüyor.
Bu yaklaşımdaki haklılık ve haksızlık payları başka bir yazı konusu.
HDP’nin seçimlere parti olarak girmesi meselesine dönersek...
Demokratik parlamenter sistemlerde partiler arası rekabetin esas olduğu, partileri güçlü kılanın ise parlamentodaki aritmetiğe dayandığı gerçeğinden hareketle, HDP’nin, eğer başarabilirse barajı aşarak milletvekillerini Meclis’e taşıyabilmesi tarihi bir değer taşıyacak.
Ancak HDP’yi demokratik parlamenter sistem içinde başka bir yerde konumlandırmak zorundayız.
Çünkü HDP, gücünü parlamentodaki aritmetik varlığı kadar sokaktaki varlığından alıyor.
Bu nedenle, rakibi olarak gördüğü partilerle örneğin Ak Parti ile aynı kurallarla oynadığında kaybedeceği belli olmasına karşın diğer bölgesel güç kanalının verdiği özgüven ve taktiksel üstünlükle daha cesur davranabiliyor.
Demirtaş’ın, “Seçime bağımsız adaylarla değil parti olarak gireceğiz” açıklamasını bu pencereden de değerlendirmek gerekiyor.
İçinden geçmekte olduğumuz çözüm sürecinin geleceği konusunda hükümetin kılı kırk yaran yaklaşımını da hesaba kattığımızda HDP’nin parti olarak seçime girme tercihinin çok yönlü sonuçları olacaktır.
Kürt hareketinin ve PKK-PYD’nin özgüvenini artıran gelişmelerin art arda yaşandığı zamanlardayız.
Bölgede patlak veren ve ABD’yi yakın müttefik haline getiren gelişmeler ile çözüm sürecinin geleceğine dönük kaygılar, Kürt mahallesindeki özgüveni besledi.
Bütün bu gerçekler sıralandığında, HDP seçimde barajı kıl payı geçse de, baraja kıl payı takılsa da, “parti başarısının tahlili” dışında söyleyecek çok sözü olacaktır.
HDP’nin Meclis’te olması, hükümet açısından kuşkusuz daha yönetilebilir bir duruma işaret eder.
Sonuç ne olursa olsun, haziran seçimlerinden de birinci parti olarak çıkacağı belli olan Ak Parti iktidarının 7 Haziran’dan sonra yüzleşeceği konulardan biri de HDP’nin elde ettiği-edemediği başarının sonuçları olacak.
1991’den bu yana genel seçimlere bir kez ittifakla, bir kez parti olarak, ardından bağımsız adaylarla giren Kürt siyasi hareketi için seçim arifeleri hep sancılı olmuştur.
Son günlerde HDP’nin, Cumhurbaşkanlığı seçim sürecindeki damardan hareket ederek, “Türkiyelileşme”ye hizmet edecek bir milletvekili aday profili üzerinde yoğunlaştığı haberlerini duyuyoruz.
Partide hatırı sayılır bir kesimin ise seçime bağımsız adaylarla girilmesinde ısrarcı olduğu konuşuluyor.
Bu çalkantı içinde seçime parti olarak girilmesi yönündeki hava son anda değişir mi?
Olabilir.
Çözüm sürecinin baş aktörü olan Abdullah Öcalan’ın son tahlilde ne diyeceğine bağlı olarak çok şey değişebilir.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.