Bir süre önce Beşiktaş Belediyesi’nden Fazilet Hanım aradı. “1 Eylül Dünya Barış Günü için Hakkâri’ye gidiyoruz, gelmek ister misin” diye sordu. Şaşırdığımı itiraf etmeliyim. CHP’li bir belediyeden o bölgeye daha önce böyle bir davet aldığımı hatırlamıyorum.
Sabahın erken saatinde bindik uçağa. İstikamet Van, oradan kara yoluyla Hakkâri...
Bizleri taşıyan üç- dört otobüs Beşiktaş’tan gelmiş. Fakat parti otobüslerinde görmeye alışık olduğumuz parti flaması, CHP sloganı pankartları falan yok üzerlerinde.
Sadece “barış”, “özgürlük”, “adalet” ile donatılmış laflar yapıştırılmış camlara.
Boğaziçi Üniversitesi Caz Korosu, Anadolu Ateşi grupları, gazeteciler, Beşiktaş muhtarları, Çarşı, partililer ve Kadir İnanır var kafilede.
Hakkâri Belediyesi Eş Başkanları Van’a karşılamaya gelmiş, konuklarıyla beraber kente giriş yapmak istemişler.
Beşiktaş Belediye Başkanı Murat Hazinedar herkesle tek tek ilgileniyor ve heyecanı yüzüne yansımış.
Biz kente ulaşmadan önce ekiplerini yollamış, aldığı ödenekle sadece çalışanların maaşlarını ödemeye gücü yeten Hakkâri Belediyesi’ne destek olmuş.
Kentin meydanı pırıl pırıl.
Yollar asfaltlanmış, binalar boyanmış, devasa bir sokak sofrası kurulmuş, çocuklara armağanlar getirilmiş.
Halk, kendisine gösterilen ilgiyi “siyasetçi eyyamı” olarak görmemiş, coşkuyla konuklarını bağrına basmış.
Kent meydanına varıldığında otobüsün üstünden konuşmalar yapılıyor.
Murat Hazinedar, onlara kendi kimliklerini nasıl tarif etmeleri gerektiğini söylemiyor.
Yüce devlete biat etmeleri gerektiğini anlatmıyor.
“Ankara’dan abim gelmiş” edasına bürünmüyor.
Dakikalarca süren konuşmasının bir kelimelik özeti var: “Barış.”
Kürtçe atasözleri ezberlemiş.
Bir türlü dili dönmese de halk meydandan eksik kalan yerleri tamamlıyor, tüm içtenliğiyle alkışlıyor.
Ama en büyük alkışı Kadir İnanır alıyor.
Yüzlerce fotoğraf çektiriyor, kalabalıklar arasında adım atamıyor artık.
Gece “Newroz Meydanı”nda konser var.
Colemêrg(Hakkâri) halkı Kürt siyasi hareketinin kalesi. Yüzde 90’lara varan bir oy potansiyeli var.
Fakat kendilerine barış elini uzatan konuklarını kendi kabileleri içinde zor duruma düşürmemek için hassas davranıyor.
Gönüllerinden geçen bayrakları, fotoğrafları, sloganları “nezaketen” ortaya çıkarmıyor.
Binlerce panzer yığsan indirtemeyeceğin pankartlardan sadece sembolik birkaç tane var ellerinde.
Murat Hazinedar “o pankart varsa sahnede konuşmam” demiyor. Bölgenin gerçekliğinin farkında. Barışa olan inancını sorgulatmıyor. Harika bir konser sonrası herkes meydandan içi rahat ayrılıyor.
Ertesi gün dönüş yolu üzerinde Dev-Gençlilerin Zap Suyu üzerinde yaptığı asma köprüde mola veriliyor. Üzerinde Türkçe ve Kürtçe “Her zaman barış” yazan taşlar Zap Suyu’na fırlatılıyor.
Karşılıklı olarak bir sonraki randevunun adresi, tarihi belirleniyor.
Ne yalan söyleyeyim Batı’dan gelen herhangi bir siyasetçiye böylesi bir ilgi olabileceğini anlatsalar inanmazdım.
Samimiyet ve içtenlikle “Barış”ın bu kadar yüksek sesle haykırılmasından duyduğum umut ile döndüm İstanbul’a.
Murat Hazinedar ilginç bir adam. Uçakta bazı yeni projelerinden bahsetti. Utanmasam hemen yazasım var da sürprizleri bozmak ayıp olur.
Fakat şu kadarını söyleyeyim ki Murat Bey’in adını önümüzdeki dönemde daha sık duyacağız.
CHP’de daha çok Murat Hazinedar olursa da hepimiz mutlu olacağız.
Bizleri bağrına basan Hakkâri halkına, orada bulunan HDP’li siyasetçilere, Beşiktaş’tan oraya yola koyulan tüm kafileye ve Murat Bey’e barış adına teşekkür borçluyuz.
Sıradaki etkinliğe katılmaya talibim ben...
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.