'Birlik, Dayanışma, Barış'

Karayılan’ın geri çekilmeyi açıkladığı basın açıklamasından sonra Kürtler arası birlik ve elbet Kürdistan’da yaşayan diğer toplulukların bu sürece dâhil edilmesi de tartışılan başlıklar arasına girdi.

Birlik hareketlerinin oluşumunda başat güçlerin etkisi ve üstlendikleri rol alabildiğine önemlidir. Irak Kürdistanı’nda KDP ve YNK birbirleri ile analaşamadıkları sürece kazanımlarını pekiştirememişlerdi. Kazanımların pekişmesi, Kürt ulusal hareketlerinin bir araya gelmesi ile daha mümkün oldu.

Karayılan, Kandil’de basına yaptığı açıklamada 4 ayrı konferansa dikkat çekiyor ve birinin de Hewler’de yapılmasını önererek şöyle diyordu: “Ortadoğu’da ve ülkemizde önemli tarihsel gelişmelerin yaşandığı bu süreçte tüm parçalar arasında milli dayanışma ve barış için ulusal bir platform oluşturmaya, Hewlêr’de ‘Birlik, Dayanışma ve Barış Konferansı’nı örgütlemeye ve katılmaya çağırıyoruz.”

Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi Başkanı Mesut Barzani de Duhok’ta yapılan Gençlik Kongresinde bir yönüyle Karayılan’ın sözlerine yanıt verdi. Barzani şöyle diyordu: “Kürdistan’ın dört parçasının katılımıyla ulusal bir kongrenin yapılmasından söz etmek için koşullar her zamankinden daha uygundur. Kürtlerin büyük adımlar atacağı ve aydınlık bir yarının Kürtleri beklediğine olan umudun her zamankinden daha yüksek olduğunu size bildirmeyi bir gereklilik olarak görüyorum. 21. yüzyıl Kürtlerin yüzyılıdır.”

Karayılan ile Barzani’nin ulusal kongrenin toplanmasıyla ilgili söylediklerinin yanı sıra gelecek tahayyülleri ve umutlarını belirttikleri sözler önemli...

Bilenler bilir; şimdiye kadar Kürdistani iki yapının, daha doğrusu KDP ve PKK’nin siyasal duruşları, dört parçadan Kürtlerin ulusal kongre toplamalarının önünde set oluşturuyordu. Bu iki yapı dışındaki diğer siyasal güçler, aydınlar, kanaat önderleri, bağımsız siyasetçiler de ister istemez KDP ve PKK’nin duruşuna göre şekilleniyorlardı.

Bu nedenleri uzun uzadıya tartışmaya, eski defterleri yeniden açmaya gerek yok. Çünkü biliyoruz ki geçmişteki esas neden kimin ne dediğinden öte kimin nerede durduğuyla ilgiliydi. Geçmişteki nedenler şu an en aza inmiş durumda. Görünen o sorunlar giderek tamamen aşılacak.

Ulusal kongreyi toplamak için gerekli deneyim, birikim ve en önemlisi de alt yapı var. Kürdistan’ın dört parçasının en fazla ihtiyacının olduğu bir dönemde, KDP ve PKK arasındaki siyasal duruşun yol açtığı sorunlar aşılırsa (ki açıklamalar aşılacağına dönük umutları artırıyor) çok kısa sürede dört parçadan güçlerin katılacağı bir ulusal kongre toplanmaması için bir neden yok.

Tabi bir önemli diğer olgu da dört parçanın katılımıyla düzenlenecek ulusal kongreden önce her parçanın, tabi ki Kuzey’in de kendi içinde konferansını yapmasıdır. Kuzey Kürtleri açısından “Türkiye’de Kürdistan Konferansı” bu yönüyle önemli bir girişim ve deneyimdir. 2011’in Aralık ayında toplanan bu Konferansı kaldığı yerden sürdürmemek için hiçbir neden yok.

Bu yazılanların tersini tahayyül etmek bile bana doğru gelmiyor. Sorunların aşılmaması, yani Kürtlerin birlik ve dayanışma içinde olmaması aynı zamanda tüm kazanımlarını yerle bir olması anlamına gelir.

Pusuda bekleyenlerin varlığı devam ederken birlik ve dayanışma içinde olmamak Kürtlerin en büyük kaybı olacaktır...