YURTDIŞINDA sayısız ödül alan, yurtdışında ödül almasaydı da güzelliğinden bir şey yitirmeyecek olan “Uzak İhtimal” nihayet gösterimde. Beypazarı’ndan Tophane’deki bir camiye atanan müezzin Musa ile kapı komşusu rahibe adayı Clara arasındaki “sessizliğe” odaklanan film, her yanı tuzakla örülü bu klişeyi basit ama samimi dokunuşlarla %100 hakiki, orijinal bir aşk öyküsüne dönüştürmeyi başarıyor. Yok, her ne kadar Musa bir karede yanlışlıkla Clara’nın ucunda haç olan kolyesini tespih niyetine çekmeye kalkıyorsa da, her ne kadar bu hikâyede taraflardan biri epey Hıristiyan diğeri epey Müslüman ise de, bu film bir dinlerarası diyalog filmi değil.
Uzak İhtimal, mesafelerin ve imkânsızlıkların farkında olan iki ehl-i dinin gönül meselesi. Dolayısıyla ortada “Yırtarım dağları, enginlere sığmaz taşarım” türü bir ihtiras yok. Teolojik engellerin “aşkın gücü” tadındaki Hollywood’vari müptezelliklerle bertaraf edilmesini izlemek isteyen havasını alır. İhtişamlı tiratlar bekleyenler de öyle. Sanmayın ki bu bir Leyla ve Mecnun filmi, kastedilen de ilahi aşktır... Anlatılan, düpedüz bildiğin, bir kadına tutulma hikâyesi.
Lakin öyle bir tutulma ki, bir kelimede vücut bulup şekle şemale girebilmesi için, o kalbin biraz soğuması gerekirdi. Müezzin Musa’nın kalbi sıvı, sıcak bir mağma; içinden telekomünikasyon geçmeyen dünyasında o mağmayı alıp süslü bir ikna çabasına yâr edebilecek bir kalıp, bir cümle yok. O kadar çok ki, söz az geliyor. Dolayısıyla karakterleri bir hayli geveze olan ve sinemadan çok tiyatroya benzeyen bir film değil, sinemayı sinema yapan asal değerlere sadık; Musa ve Clara’nın lisan-ı haline tercüman olan hakiki bir film izliyoruz.
Uzak İhtimal, mizah duygusundan nasibini almış bir film olmakla beraber, eğlence amaçlı film izleme aktivitesinden hoşlananlara uygun değil. Sinema salonundan vurgun yemiş dalgıç gibi çıkmayı sevenlere hitap edecek, yüksek ihtimal...
Haber Türk
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.