Cumhur-başkanı Tayyip Erdoğan, bütün tarafsızlığını kuşanarak Cumartesi günkü MÜSİAD konuşmasında CHP ve HDP’ye verdi veriştirdi. CHP’ye seçim vaatleri yüzünden, HDP’ye ise “Bir taraftan din istismarı yapacaksın , öbür taraftan Diyanet İşleri Başkanlığı’nı kaldıracaksın. Diyanet İşleri neden her inanca eşit mesafede olacakmış? Bu milletin inancı belli” diye kızdı.
Ardından, beyannamelerinde olmadığı halde her iki partiyi de imam hatipleri kaldırma girişimiyle suçladı.
Tesadüf o ki aynı gün Ahmet Davutoğlu da seçim kampanyasının ilk durağı Erzurum’da HDP ve CHP’ye yükleniyordu. Davutoğlu , dün de konuşmasının en sert bölümlerini sistemin en küçük partisi olan HDP’ye ayırmıştı.
Nereye varmak istediğimi fark ettiniz mi? İktidar cenahı öncelikli olarak HDP, ardından CHP’ye yüklenirken, MHP’ye karşı farklı bir dil kullanıyor. Yine eleştiriyor ama diğer partiler kadar ağır ithamlarda bulunmuyor.
Keza MHP’li siyasetçiler de Erdoğan’a yönelik bildik eleştirilerini dillendiriyor ama çok keskin bir dil kullanmıyor.
Nedeni basit. HDP’nin barajı geçmesi ve buna eş zamanlı olarak Ak Parti oylarının 2-3 puan düşmesi durumunda, Türkiye’nin geleceğinde bir koalisyon ihtimali var. Ve belli ki iktidar bloğu, böyle bir senaryoda MHP’yle koalisyon seçeneğini birinci öncelik olarak görüyor.
Tabii henüz bunları konuşmak için çok erken. Bugünden tahmin yürütmek gerekirse, bana göre 7 Haziran gecesi en olası senaryo, HDP’nin barajı geçtiği ama Ak Parti’nin 276 milletvekilini geçerek tek başına iktidar olduğu senaryodur. Tek başına iktidar ama güçlü bir muhalefet. Bu senaryoda Ahmet Davutoğlu yeniden Başbakan olur, yeni bir üslup tutturur, muhalefet güçlenir ve Tayyip Erdoğan’ın hükümet üzerindeki nüfuzu azalır. Başkanlık hayal olur.
Daha düşük olasılık, Ak Parti oylarının %40-42 bandında kalarak iktidar partisini bir “koalisyona” zorlamasıdır. Bugün bu senaryoyu ele alıyorum.
Siz siz olun, koalisyonla ilgili siyasilerin ağzından çıkan hiçbir lafa inanmayın. Koalisyon bir al-ver işidir. Karşılıklı çıkarları maksimalize etme pazarlığında her tür siyasi kombinasyon çıkabilir. Ve her 3 muhalefet partisi de , bazı koşulların gerçekleşmesi durumunda koalisyonu kabul eder.
AKP ve MHP arasında nasıl bir koalisyon çıkacağını kestirmek güç değil. Eski Ak Parti’yle olmazdı; şimdikiyle olabilir. MHP ve AKP tabanı arasında ciddi bir geçişgenlik var. İki partinin seçmeni de birbirinin “ikinci seçeneği.” Bu yüzden Erdoğan’ı en az rahatsız edecek formül bu olabilir.
Ancak tahminimi sorarsanız, Davutoğlu ancak MHP’nin çözüm sürecinde bazı adımlara onay vermesi koşuluyla MHP’yle yürüyebilir. Çünkü çözüm sürecinin tamamen askıya alındığı bir koalisyon senaryosu, hem Ak Parti hem de Türkiye’yi sarsar. Sistem, şu ya da bu biçimde çözüm sürecine, barışa mahkum.
Peki ya CHP? Açıkça söylemese de, CHP yönetimi de “Erdoğansız” bir koalisyona açık. Bundan kasıt, Davutoğlu’nun önderliğinde, Kürt meselesinde çözüm, dış politikada restorasyon ve ekonomi odaklı bir birlikteliktir. Erdoğan’ın Saray’da izole olduğu bir seçenek...
Gelelim HDP’ye. Aylardır “Söyle bakalım AKP’yle anlaşacak mısın?” diye HDP’nin gırtlağına basılıyor olsa da, gerçekte koalisyon olasılığı en düşük parti HDP’dir. Çünkü tuhaf bir biçimde HDP’nin barajı geçmesi aslında MHP ve CHP’ye yaramakta, bu iki partiye iktidar kapısını aralamaktadır.
Yine de HDP Meclis’e girdiği anda kuşkusuz güçlenecektir. Meşrulaşacak, büyüyecektir. Ama ille de koalisyon ortağı olarak değil... Henüz değil.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.