TBMM Kayıp Çocukları Araştırma Komisyonu’na bilgi veren Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı Ahmet Zahteroğulları, Türkiye'de yaklaşık 17 milyon çocuğun 1 milyonunun çalıştığını açıkladı.
Müsteşar Yardımcısı Zahteroğulları, ülkedeki 17 milyon çocuğun yaklaşık 1 milyonunun çalıştırıldığını bildirdi. Okula devam eden 6-17 yaş arasındaki çocukların yüzde 2’si, devam etmeyen çocukların yüzde 26.3’ü çalışıyor. Okulu terk etme nedenlerinin başında yüzde 22.4’le okul masrafları geliyor.
TBMM Kayıp Çocukları Araştırma Komisyonu’na bilgi veren Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı Ahmet Zahteroğulları, yapılan araştırmalara göre Türkiye’de 1 milyon çocuğun çalıştırıldığını, fındık ve pamuk toplama gibi mevsimlik işler için Güneydoğu’dan diğer bölgelere giden ailelerin çocuklarını okula göndermediklerini belirtti. Mevsimlik işçilerin çocuklarının okula devamının sağlanması için “çadır sınıf” düşünüldüğünü belirten Zahteroğulları, “Seyyar sınıflar kurulacak, çocuk okula devam edecek, ha isterse iki patates de toplayabilir, bir oyun gibi” diyerek projeyi savundu.
Çalışma Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı Ahmet Zahteroğulları, TBMM Kayıp Çocukları Araştırma Komisyonu’na şu bilgileri verdi:
Türkiye İstatistik Kurumu’nun verilerine göre, ülkede 6-17 yaş grubundaki çocuk sayısı yaklaşık 17 milyon. Bunun yüzde 5.9’u 958 bin kişi yani yaklaşık 1 milyon çocuk, bir şekilde ekonomik faaliyetlerde kullanılıyor. Okula devam eden 6-17 yaş grubundaki çocukların yüzde 2’si ekonomik bir işte çalışırken okula devam etmeyen çocukların yüzde 26.3’ü çalıştırılıyor. Türkiye genelinde 6-17 yaş grubunda okula devam etmeyen, okulu terk eden çocukların devam etmeme nedenleri incelendiğinde de okul masraflarını karşılayamama en yüksek oran, yüzde 22.4 çıkıyor. Derslerde başarısız olma, okula ilgi duymama yüzde 15.4, ailenin izin vermemesi yüzde 14.
Tarımda en büyük sorun mevsimlik tarım işçileri. Ülkemizde en az 300 bin insan, yaklaşık 50-60 bin aile, mevsimlik işlerde çalışmak üzere bulundukları illerden başka illere gidiyorlar. Diyarbakır, Şanlıurfa, Adıyaman, Mardin, Gaziantep’ten. Karadeniz’e fındık toplamak için, Çukurova’ya pamuk, İç Anadolu’ya patates ve pancar için. Türkiye’nin neredeyse bütün bölgelerine göç ediyorlar.
Neredeyse bütün Türkiye coğrafyasını yedi ay, sekiz ay boyunca geziyorlar. Ortalama beş, altı ay bunların çocukları eğitimden yoksun kalıyor. Aileler topluca çalışmaya gidiyorlar, topluca yaşıyorlar. Burada çocuğu hem okula gönderme imkânı sınırlı, hem de çok okula gönderme niyetinde değiller, çünkü onun emeğinden istifade ediyor. Genelde, anlaşmalar ürün üzerinden yapılıyor. Bir aile kaç çuval pamuk ya da şekerpancarı toplarsa... Yani bir kişinin günlük yevmiyesinden ziyade ailenin tümünün üretimi değerlendiriliyor ücrette. Bu da bütün ailenin 7’den 70’e birlikte çalışmasını gerektiriyor. Çocuklar, genelde kız çocukları, ya çalıştırılıyor ya da küçük kardeşlerine bakmak durumundalar ve zaten 5-6 metrekare çadırda koca bir aile, bazen 10-12’ye varan sayı, ortalama çocuk sayısı 5-6 arasında.
Mevsimlik işçilerin sorununun çözümü için bir Başbakanlık genelgesi yayımlandı. Ulaşımdan konaklamaya, eğitime, sağlığa, çevreyle ilişkilerine ve sosyal güvencelerine kadar bir dizi tedbir öngördük. İl ve ilçelerde mevsimlik tarım işçileri izleme ve değerlendirme kurulu oluşturulmasını öngördük. Çocuklara yönelik birinci düşünülen önlem, çıktıkları illerde çocukları yatılı okullara misafir öğrenci olarak alalım. Orada bırakabilirsek, çünkü çocuk araziye giderse her halükârda çalıştırılacaktır. Bu mümkün değilse, çocukların yatılı ilköğretim bölge okullarına alınması. Konaklamanın büyük ölçüde altyapısı özel idareler tarafından hazırlanacak.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.