Abdurrahman Raşid
El Şark'ul Ewsat (Londra) - Arapça yayımlanan gazetesinin 13 Ekim 2009 tarihli internet sayfasında, imzasıyla ve yukarıdaki başlık altında yayımlanan haberin çevirisi şöyledir:
Pek de alışıldık olmayan bir hareketle Türkiye, İsrail'in adını, kendi topraklarında düzenlenecek NATO tatbikatına çağırılacak ülkelerin listesinden sildi. Nedenini aradım. Türkler neden risk alıp İsrailli dostlarını kızdırdılar? Küçük küçük adımlarla İsrail'le varolan ilişkilerinden kurtulmaya çalışan yeni bir Türkiye mi var karşımızda? Yoksa bunlar, kısa vadeli siyasi manevralar mı?
Türkiye'deki siyasi yönetim için önemli olan tek bir neden bulabildim: Ankara, Suriye ile dolaylı müzakerelerden uzaklaştırılmasını talep ettiği için Tel Aviv'i cezalandırmak istiyor. İsrail Başbakanı Netanyahu, Suriyelilere, Türk arabulucu olmaksızın doğrudan müzakerelere başlamak istediğini bildirmişti. Suriye ise, savaştan önceki 67 sınırlarını kabul etmediği sürece, İsrail ile doğrudan müzakere aşamasına geçmeyeceği yanıtını vermişti. Ancak İsrail bu koşulu da reddetmişti ki bu durum, Türkiye'nin tavrı da dahil, bugünlerdeki pek çok sorunun nedeni açıklıyor.
Pek çok Arap, Türkiye'nin bu tavrını anlamlandıramayabilir; çünkü bu, tarihsel süreçte oluşmuş bir tavır. Türkler, 1949 yılında İsrail'i tanıdılar. O tarihten bu yana, iki ülke arasında, askeri, ekonomik ve diplomatik alanlarda ayrıcalıklı ilişkiler var. Örneğin Türkiye, İsrail hava sahasının dar olmasından ötürü kendi hava sahasını, uçuş eğitimi yapmaları için İsrail pilotlarına açıyor. Ancak ilişkiler, Netanyahu'nun başbakanlığa gelmesinden bu yana, kopma noktasına gelmese de, ihtilaflarla bulutlanıyor.
İlişkiler değişiyor. Zira Araplar eskiden Yunanistan'a yakındılar. İsrailliler ise Türklerin dostlarıydı; Öyle ki İsrail istihbaratı, Öcalan'ın Türkiye'ye teslim edilmesine katkıda bulunmuştu. Türkiye, yüz yıllık yalnızlıktan sonra değişti; Suriye ve Irak'la kurduğu yakın ilişkilerle Araplara yaklaştı. Bu durumun Türkleri, Araplarla İsrail arasında ideal bir arabulucu hâline getirmesi beklenir; ancak Türkiye, Davos'tan bu yana İsrail'e olumsuz mesajlar gönderiyor. Durum öyle bir noktaya vardı ki, İsrailli askeri yetkililerden biri, "Kıbrıs'ın kuzeyini işgal etmesinden ötürü", Türkiye'nin İsrail'i eleştirmeden önce aynada kendine bakması gerektiğini söylemişti. Ancak Türkiye, Ermenistan'la imzaladığı protokolün ardından hem Araplara hem de İsraillilere, yüz yıl süren düşmanlığın bitişine dair bir ders verebilir. Arapların, kavganın bir tarafı olarak değil ama arabulucu olarak Türkiye'ye ihtiyacı var; zira arabulucu sayısı az ama kavga eden taraf çok. Ayrıca Ankara, bu alanda Tahran'la rekabet edemez.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.