Ben bir yorumcu olarak siyasilerin bir gün böyle, öteki gün şöyle konuşmalarının yadırganmaması gerektiğini biliyorum.
Siyasilerin de onlar bir gün böyle, öteki gün şöyle konuştukları zaman medya mensuplarının bunun nedenlerini sorgulamalarını, onların işlerinin bir gereği olarak kabul etmeleri beklenir. Başbakan Erdoğan'ın "dindar nesiller yetiştireceğiz" şeklindeki sözlerinin beni niçin şaşırttığına geçen yazımda değindim. Geçen hafta Başbakan gibi, yardımcısı Bülent Arınç da söyledikleriyle beni şaşırttı. Ben Sayın Arınç'ın Milli Görüş Hareketi'nin ana gövdesinin "İslamcı gömleği"ni çıkarmasında, RP'den AKP'ye geçişte oynadığı rolün farkındayım. Onun çoğu kez özgürlük ve demokrasiden yana tavır almasını takdirle karşıladım.
Arınç, KCK davasında Kürtçe savunma yapılmasına izin vermeyen mahkemeyi eleştirip "Bir sanık, savunma hakkımı Kürtçe yapmak istiyorum diyorsa buna izin verilmeli..." (3 Mart 2011) dediğinde de takdir ettim. Bütçe görüşmelerinin son gününde, "Kürtlerin varlığı bin seneden beri bir gerçektir... Bir insanın kimliğini inkâr etmek o insanı inkâr etmek gibidir... Hepsi, kim ne varsa bu topraklar üzerinde o kimliğe saygı duyacağız, o kimliğin bütün kültürel haklarını, anayasal haklarını vereceğiz, tanıyacağız, diline saygı duyacağız... Irkçılığı reddediyoruz. Ben Kürt'üm diyen bir insanın eğitim, kültür, dil hakkı ne varsa vereceğiz... Bu, ulufe, bahşiş değil..." (22 Aralık 2011) dediğinde, Kürt kimliğinin bütün gerekleriyle tanınması hükümetin gündeminden çıkmadı diye umutlandım.
Derken ne oldu? ...
Devamı
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.