2002 seçimleri Türkiye’de siyasetin yeniden dizayn edildiği ve merkez sağ ve merkez solun, Kürt toplumuyla kurduğu siyasi ilişkinin bitme noktasına geldiği seçim olarak tarihe geçti ve kuşku yok ki, bu koşullarda, AK Parti, Öcalan’ın Türkiye’ye getirilmesinden sonra başlayan siyasi çözülmeden geriye kalan en güçlü parti olarak çıktı.
Diğer partiler, hiçbir çözüm alternatifi önermedikleri için, Kürt seçmenin yoğunlaştığı şehirlerde tabelalarını bir bir indirirken, AK parti özellikle 2007’de, değişim taleplerine ilişkin konsepti iyi değerlendirdi. Oylarını sadece Türk seçmen arasında değil, Kürt seçmen arasında da arttırdı.
Ama bu tablo bu kez 2009 seçimlerinde BDP’nin lehine değişti.
Bu seçimlerde, AK Parti’nin Kürt seçmeniyle olan ilişkilerinin biraz zayıfladığı görüldü.
BDP bu konumunu 2011’de de korudu ve oylarını da, milletvekili sayısını da arttırdı.
Ama kimi dalgalanmalara, bazı seçim sonuçlarına ve inişli çıkışlı açılım sürecine rağmen, AK Parti ve Kürt toplumu arasında ciddi bir kopuştan bahsedilemeyeceği açıktır.
Benim kişisel kanaatim AK parti ve BDP arasına sıkışmış gibi görünen gri bir bölge olmasına rağmen, bu bölgedeki siyasi sıkışmanın kısa vadede bir partiye dönüşmeyeceği ve bu bakımdan AK parti ve Kürt toplumu arasındaki siyasi ilişkinin devam edeceği, ama belki de güçlenerek devam edeceği yönündeydi.
Lakin öyle görülüyor ki, Roboski katliamı ve “kalleş BDP’liler” söyleminden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Devamı için
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.