Başkan Barzani, 9 Haziran 1985’te Baas rejiminin Zêwe Sığınmacı Kampı’nı bombalamasının yıldönümüne ilişkin bir mesaj yayımladı.
Mesajında Barzani, “9 Haziran 1985’te Baas rejiminın vahşi bir şekilde Zêwe Sığınmacı Kampı’nı bombalaması sonucu çok sayıda masum kadın, çocuk, halk şehit düştü, yaralandı” ifadesini kullandı.
“O gün milletimizin başına büyük bir felaket geldi ama halkımızın verdiği bedeller ile direniş tarihi açısından önemli, derslerle dolu bir gündü” diyen Barzani, mesajına şöyle devam etti:
“Zêwe felaketi, hepimiz için, dostlarımız için bir dersti. Amina Anne gibi yüreği yanan bir kahraman, çocuklarının parçalanmış cesetlerini toplayıp gururlu bir şekilde şu dersi verdi: Düşman bizi parçalara bile ayırsa asla eğilmeyiz. Kürdistan halkının mücadele kültüründe teslimiyet yoktur. Bu mazlum bir milletin özgürlük yoludur. Özgürlük bedel ister, kurban verebiliriz ve ümitsiz olmamalıyız, devam etmeliyiz, teslim olmamalıyız.”
Zêwe felaketinin düşman için de bir ders olduğunu vurgulayan Başkan Barzani, “Ne kadar zalim ve vahşi olurlarsa olsunlar, halkımızın iradesini kıramayacaklarını anladılar. Bu, milletimizin vicdansız düşmana karşı gerçek zaferiydi” diye devam etti.
Başkan Barzani son olarak şehit ailelerini ve Amina Anne’yi anarak, “Bu felaketin yıldönümünde, Zêwe evlatlarının kutsal bedenlerini ve parçalanmalarını asla unutmayacağız. Onlar mücadelemizin çırasıdır” dedi.
ZÊWE KATLİAMI
Dönemin Baas rejiminin saldırılarından kaçan çok sayıda Güney Kürdistanlı sivil, Doğu Kürdistan’ın (Rojhılat) Urmiye kentinin Zêwe köyü yakınında, aynı ismi taşıyan kampa yerleşmişti.
Ancak Baas rejimi, 9 Haziran 1985’te, yani Irak-İran savaşının ortasında 8 uçakla, uluslararası anlaşmalara yasaklanan bombalarla Zewê Kampı’nı vurdu. Bombardımanda 150 kişi hayatını kaybetti, 373 kişi de yaralandı.
Barzani, referandum dönemindeki halkla buluşmalarda, Amina Anne örneğini sık sık şu sözlerle paylaştı:
“1985’te Zêwe’de bir hava saldırısı düzenlendi. Hemen oraya gittim, karşılaştığım manzara korkunçtu. Etrafa yayılmış başsız çocuklar, parçalanmış cesetler, tarifi mümkün olmayan bir vahşet manzarası...
Bir anne, ölen dört çocuğunun parçalarını bir torbada toplamıştı. Bomba evlerinin tam ortasına düşmüştü. Bu manzara karşısında dayanamadım, sarsıldım, yıkıldım. O anne bana sarıldı ve, ‘Tek bir gözyaşını görmeyeyim. İki çocuğum daha var, onları da Kürdistan uğrunda vermeye hazırım’ dedi. Bu annenin eşi ve iki kardeşi de daha önce şehit düşmüştü. Bu kadın, hayatımın kahramanı oldu.” (K24)
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.