Yedi TİP’li genci, çatışmada falan da değil telle boğarak, eterle uyutup kurşunlayarak öldüren katiller birer birer serbest bırakılıyor. Kaçıp kurtulmuş, zaten hiç içeri girmemiş olanlar da özel af niteliğindeki son yasa değişikliğiyle, MHP’lilerin törensel karşılamaları arasında geri dönüyor. Hapishanelerden hapishane, -daha doğrusu dinlenme evi- seçmesi için günlerce beklenen, seçtiği yerin şanına ve mevkiine uygun duruma getirilmesi için devletin seferber olduğu, Susurluk kılıçları (Gladyo) başta olak üzere, bildiğimiz bilmediğimiz bir sürü devlet erkânı tarafından ziyaret edilen Mehmet Ağar’ın nikâh şahitliğini yaptığı Haluk Kırcı ise (hani şu yedi TİP’li genci nasıl telle boğduğunu ballandıra ballandıra anlatan) özgürlüğü yeniden (kaçıncı defa?) tadacağı günü bekliyor.
Vicdan meselesi, hukuksal tartışma falan kaldırmayan bir noktadayız; insanın kusmak istediği noktada. Ve bu mide bulandırıcı çirkefi yaratanlar, kotaranlar, savunanlar ne yazık ki ülkeyi yani bizleri yöneten yasama ve yürütme erkinin mensupları ile onların zihniyetinin uygulayıcısı yargı erki. İş “kendi katillerini” korumaya, kollamaya geldiğinde, “kendi katliamlarını”: Çorumları, Maraşları, Sivasları unutturmaya, maskelemeye geldiğinde, iş Sünni-Türk faşizan ideolojiyi pekiştirmeye geldiğinde nasıl da domuz topu oluveriyorlar! Kuvvetler ayrılığı mavalı nasıl da kuvvetler birliğine, hatta tekliğine dönüşebiliyor! “Yargı bağımsızdır, biz yapmadık, yargı yaptı” mavalı nasıl da sırıtıyor! Altına işeyen çocuğun pipisini işaret edip, ben yapmadım bu yaptı, demesi gibi...
Devamı için...
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.