Doğrusu ya, Libya’ya “devrim ateşinin” diğer ülkelerden daha sonra ulaşacağını düşünüyordum, Kaddafi’nin bir tür “kurt kapanına” aldığı ülkeyi dünyaya “kapalı” tutmasının, “ateşin” oraya yayılmasını geciktirebileceğinden endişeliydim.
Anlaşılıyor ki artık dünyada “kapalı toplum” diye bir toplum türü yok.
Hiçbir diktatör, kendi halkını dünyanın diğer insanlarının düşüncelerinden, inançlarından, isteklerinden kopartıp alamıyor.
Halkları “yalnızlaştırmak” artık mümkün değil.
Eskiden halklara kurulan en büyük “tuzak” buydu, “yabancılar” düşman olarak gösterilir, bu korku pompalanarak halk dünyadan koparılır, yalnızlaştırılır, “diktatörler” ise kendi “yabancı dostlarıyla” dayanışarak ülkelerini rahatlıkla yönetirlerdi.
Yıllarca “diktatörlerin” boyunduruğunda yaşayan insanlar şimdi “düşmanın” dışarıda değil, “içerde” olduğunu anlıyor.
Mübarek gibi, Kaddafi gibi adamların “dış güçler bizi bölüyor” safsatasına kimse kulak asmıyor.
Devamı için
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.