Daha çok küçüksün bebeğim. Alsam ellerini avucumun içine yüreğinin sesi değer tenime.
Koklamaya kıyamadığım gülümsün sen, hangi şair hangi şiirinde anlatabilir güldüğünde gözlerinin içinde çakan şimşeğin kuvvetini, dehşetli güzelliğini? Balım benim sesinde çağlayanların coşkusunu biriktiren denizim, sevgili kızım; Bu yılda veremiyor baban sana umut ettiği dünyada yaşayacak günleri.
Sokakların ibresi hala bizden yana değil maalesef. Senin tertemiz beyninin çözemeyeceği bulmacalarla dolmuş sokaklar. Kirletilmiş ve parsellenmiş, kızım. Bu yılda seninle aynı yazgıya prangalanmış milyarlarca hemcinsine düşlediğim müjdeyi verememenin yoksulluğuyla içim buruk.
Sen daha yokken, büyük bir merak ve iştahla dinlediğin masallar bile yokken başlamış cinsinin tutsaklığı. Kadın olman senin seçimin olmadığı halde milyonlarca yıl önce ayıplanmış. Havva demişler adına, cennetlerden kovmuşlar. Bütün günahların peşin alıcısı olmuşsun sorgusuz sualsiz. Yüklenmişsin bütün ayıpları sırtına, sesini çıkarman, linçin fitili olmuş kokmuş tarih sayfalarında.
Pazarların dilsiz malı olmuşsun yıllarca.
Terin savrulmuş tarlada ekine, sabana koşulmuşsun. Tenin dökülmüş sokağa üç pula satılmışsın.
Dövülmüş, sövülmüş, terkedilmişsin. Açlığını söylemen ayıplanmış, üşümen yasak, aşık olman zinhar ve de kat ten cinayet sebebi sayılmış. Töreler yapılmış öldürülmen için. Tacizin, tecavüzün fosforlu tabelaları giydirilmiş bakışlarına.
Duygunu çalmışlar güpegündüz, perçemleyip karakolları kafanın içine, emeğini çalmışlar ortalık yerde, tek şahidin kalmamış, parçalanan yüreğinin çığlığından başka.
İçini karartmasın bunca kepazelik. Sana bunları masallardaki prenseslerden başka hemcinslerinin de olduğunu bil diye yazıyorum.
Aynı düşleri kurduğumuz, nakaratını birlikte tekrarladığımız kadınlar da var bu dünyada. Ablaların say onları, teyzelerin, halaların, kardeşlerin say onları. Sen aynı acıları çekmeyesin diye, adını bilmediğin acılara katlanan akrabaların. Mağrur, onurlu ve sıcak gözlü hemcinslerin.
İşkencelerde ölen, tutsak kalan yıllara, hapishane kapılarında nöbet tutan annelerin de var bu dünyada. Fabrikalarda sana mama yapan kardeşlerin, senin gülüşünle dinleniyorlar. Ve daha bir sıkı kavrıyorlar ellerindeki özgürlük meşalelerini, alanları dolduran ablaların.
Bu gün 8 Mart kızım. Sen daha yokken ve dünyaya merhaba demene yıllar varken, sana aydınlık günler vermek isteyenler yürekleriyle paketlemişler bu günü sana. İyice tutasın istemişler bu günü. En güzel oyuncağından daha dikkatli saklayasın istemişler. Demişler ki babasının gülü, tarih kitaplarının dışında bilmesin, hor görülmeyi, sömürüyü, işkenceyi, savaşı, kanı gözyaşını, hapishaneleri, açlık grevlerini.
Demişler ki, babasının kırılgan minnacık böceği, aşk acısından başka bir acı duymasın yüreğinde.
Yaşamımı bezeyen süslü gevezem, kuru bir sayfalık kağıdın üstününü işgal eden sözcüklerden başka bir hediyem yok bu gün. Masalları kötülerden ayıklamak sandığın kadar basit değil ne yazık ki.
Utanıyorsam da biricik kızım seni böyle bir dünyaya getirdiğime, suskun kaldığımı sanma.
Gelişin umudumu emzirdi, hıncımızı biledi. Daha bir sıkı sarılıyoruz küreklere. Gülüşlerin yapışsın diye yüzüne, kavgayı meslek edinmiş baban, acıyı bileylenmiş annen seve seve sırtlıyor güçlükleri.
Düşersek bir gün soluksuz koşuda, gücümüz tükenir de yok olursak sen devralacaksın bayrağı, bundan kuşkumuz yok. Tıpkı daha önce yaşamış kardeşlerin gibi. Onurlu, sevecen ve üretken olacaksın. Bizim yüreğimiz çünkü nefretin değil sevdanın üretildiği tezgah değil mi?
Yüreğinin kapısını açık tut kızım, açık tut barışa, kardeşliğe, eşitliğe ve aşka. Çünkü aşk karanlıkta parlayan tek ışıktır bizim olan.
Aydın Parıltı
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.