16 yıl...
Muhabirlik, haber müdürlüğü, yazı işleri müdürlüğü ve son beş yıldır da Washington temsilciliği...
16 yıl boyunca, yüklendiğim tüm bu görevlerden onur duydum, onurla yerine getirdim.
...ve 16 yıl sonra Yeni Şafak Gazetesi ile yollarımız ayrıldı.
Yuvamdan ve arkadaşlarımdan ayrı bırakıldığım için üzgünüm, ancak vicdanım rahat.
Hepsini anlıyorum...
Patronlarımı, yayın yönetmenimi, kardeş bildiğim çalışma arkadaşlarımı, hepsini.
Hepsini anlıyorum çünkü, zor zamanlar vardır ve biz bugün her zaman olduğundan daha da zor bir dönemden geçiyoruz.
Böyle dönemlerde konuşmanın, yazmanın bedeli vardır. Birileri her zaman bu bedeli öder.
Bugün, bu bedeli ödediğim için de onur duyuyorum.
Çünkü yanlışı değil, doğruyu söylediğime inanıyorum.
Nerede olursak olalım, kime çalışıyor olursak olalım, hangi düşünce dünyasına ait olursak olalım...
Doğru değişmez, her yerde söylenmeli ve yazılmalı.
Türkiye’nin bir korku imparatorluğu olduğuna inanmıyorum, ama gazeteciler haber yapmaktan korkarsa, yazarlar yazmaktan çekinirse...
Aydınlar konuşmaz, sanatçılar susarsa...
İşte o zaman yaratılmak istenen bu korku imparatorluğunun duvarına bir kiremit de biz koymuş oluruz.
Roboski (Uludere) ile başlayan ve Roboski ile sona eren kısa bir veda yazısı bu.
Ayrılık vakti geldi, çattı.
Ben hakkımı helal ediyorum, siz de hakkınızı helal ediniz.
Türkiye, er ya da geç, bir gün, insanların özgürce yaşadığı bir ülke olacak.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.